De route van Eva
Eva is 33 jaar. Ze is sinds vijf jaar werkloos. Ze was lerares op een middelbare school, maar is ontslagen ten gevolge van haar alcoholproblemen en psychische gevoeligheid. Eva heeft geen kinderen en heeft weinig contact met haar ouders omdat ze vindt dat die haar niet begrijpen. De woning van Eva is sterk verwaarloosd. Ze verzorgt zichzelf slecht, schenkt geen aandacht aan haar haren en haar kleding is niet altijd even schoon en fris. Zelf heeft ze dat niet zo in de gaten.
Eva ontkent haar alcoholprobleem en worstelt met haar psychische gevoeligheid. Over alcohol zegt ze dat als ze wat gelukkiger wordt ze van zelf minder gaat drinken. Ze herkent en erkent zelf niet dat ze veel drinkt. Terwijl dat volgens een goede vriendin van Eva leidend is in haar leven: ze drinkt immers de hele dag door. Eva is ernstig depressief, heeft het gevoel dat de buren over haar roddelen. Ze loopt vast in haar sociale contacten en leidt hierdoor een geïsoleerd leven. Eigenlijk is Eva een vrolijke, slimme, ondernemende vrouw. Maar nadat ze vastliep in sociale contacten en op het werk, is ze somber geworden en gaan drinken. Nu komt ze over als een schuwe, passieve, onzekere vrouw.
Fatima is een goede vriendin van Eva. Ze heeft haar geholpen om in behandeling te komen.
Fatima heeft meerder pogingen gedaan om een gesprek te hebben met Eva over haar drankgebruik, dat liep uit op conflicten. Door directe dreiging om haar huis kwijt te raken is Eva nu bereid om in gesprek te gaan over haar depressie en hulp te aanvaarden. Haar huisarts heeft haar verwezen naar de ambulante begeleiding bij Mentrum FACT zorg.
Bij de intake kreeg Eva een informatiemap mee. In de map treft ze een folder over de activiteiten bij Pit & Co. Dat maakt Eva nieuwsgierig.
Kennismaking met Pit & Co
Thuis kijkt ze op de website van het Pit & Co. Ze leest de ervaringen over Pit & Co van anderen en de herstelverhalen die anderen gedeeld hebben. De boodschap van hoop trekt Eva aan. Ze bespreekt dit met haar Fatima. Samen gaan ze kijken ze nog eens naar de website en lezen ze over de laagdrempelige inloop. Fatima zegt: “zullen we samen een keertje heen gaan?” Eva reageert: “heb ik het wel nodig, gaat dit over mij?” Waarop Fatima reageert: “We kunnen wel een keertje kopje koffie drinken, dat kan geen kwaad.” Eva blijft stiekem toch nieuwsgierig.
Twee weken later is het zo ver. Eva gaat samen met Fatima naar de inloop van Pit & Co, vlakbij in haar wijk. Fatima haalt haar op en samen gaan ze naar binnen voor kennismaking en een kopje koffie. Ze worden enthousiast ontvangen door Erik, hij stelde zich voor als ervaringswerker en nodigt hen uit om koffie te drinken. Ze komen in een ruimte waar andere bezoekers aanwezig zijn. Tijdens de koffie maken ze kennis en vertelt Erik iets over Pit & Co. Na de eerste koffie gaat Erik in gesprek met iemand anders en raken Eva en haar vriendin in gesprek met Chantal. Chantal komt sinds een half jaar bij Pit & Co en is inmiddels vrijwilliger bij de inloop. Ze is haar behandeling aan het afronden bij Jellinek. Ze vertelt haar verhaal en Eva herkent veel, maar durft dat nog niet te benoemen. Eva voelt zich redelijk op haar gemak en spreekt af met Chantal dat ze volgende week terug komt voor een kopje koffie. Fatima heeft naar de folders gekeken en neemt de folder voor naastbetrokkenen mee.
Naar de inloop Koffie plus
Een week later gaat Eva alleen naar de herstelinloop, haar vriendin heeft in de ochtend nog wel even gebeld om haar moed in te spreken. Eva krijgt dezelfde enthousiaste ontvangst als de vorige keer. Erik is aanwezig en Chantal zit aan de grote tafel met een klein groepje mensen en nodigt Eva uit om aan tafel te komen zitten. Een beetje onder de indruk van alle nieuwe gezichten, luistert Eva naar een gesprek over isolatie. Ze herkent veel van wat er gezegd word: geen zin hebben in contacten, het liefst in je bed willen blijven liggen met de gordijnen dicht. Er word gezegd dat er herstelgroep is waarin gesproken werd hoe fijn het is om daar niet aan toe geven. Eva is geïntrigeerd door wat ze hoort.
Erik komt nog even vragen hoe het gaat. Eva vertelt dat ze zich op haar gemak voelt. Ze wil meer weten over de herstelgroep waar ze over hoorde. Erik geeft aan dat het een laagdrempelige groep is, met mensen van diverse achtergronden. Die met elkaar ervaringen uitwisselen aangaande herstel. Iedereen is welkom en hij geeft haar een folder mee.
Eva komt inmiddels drie maanden bij de herstelgroep en heeft het daar enorm naar haar zin, ze merkt dat ze elke keer zin heeft om er naar toe te gaan. Dat herkenning en erkenning samen met de boodschap van hoop haar goed doet. Ze heeft over de WRAP gehoord en op de site heeft ze er over gelezen. Aan Erik vraagt ze verdere informatie. Ze besluit om zich aan te melden bij de volgende
Hoe gaat het nu met Eva?
Het is inmiddels een half jaar geleden dat Eva voor het eerst binnenkwam bij de herstelwerkplaats. Eva heeft een leuk zomerjurkje aan, haar haar is opgestoken en ze ruikt fris. Ze glimlacht veel en heeft wat van haar vrolijkheid terug. Wel worstelt ze nog met sociale contacten, ze heeft nog de neiging tot isoleren. De trek naar alcohol is soms aanwezig. Haar activiteiten bij de herstelwerkplaats verplichten haar om er minimaal twee keer per week op uit te gaan.
Ze is inmiddels ook vrijwilliger en zet haar ondernemende kwaliteiten in voor Pit & Co en heeft samen met Chantal een rol als gastvrouw voor de inloop. Eva heeft inmiddels de WRAP afgerond en haar herstelverhaal geschreven. Ze heeft gereageerd op een vacature bij het herstelbureau om mee te draaien bij de werkgroep Herstelverhalen schrijven. Haar onderwijskwaliteiten kunnen hier bij van pas komen. Ze zal digitaal mensen gaan coachen tijdens dit proces, maar ook meedraaien in een training.
